شعر شهادت:

در اين دنيا نگنجيدند  و  رفتند          به روي مرگ خنديدند ورفتند

پريدند  و  قفسها   را  شكستند          به روي شانه ي باران نشستند

گذشتند   از  فراز   آسمان  ها          به  بالِ  روشن رنگين  كمانها

سبكبال  و  رها ، رفتند ،رفتند          از  اينجا  تا خدا، رفتند، رفتند

از اينجا   تا خدا، پرواز كردند          سرودي  تازه  را  آغاز كردند

سرودي تازه،ازكوچ ازرهايي           سرودي    آسماني   و  خدايي

سرودي از پريدن، پر گشودن           سرود  بودن  و  جاويد  بودن.

                                                                     (بيوك ملكي)